تاریخچه مانکن 

تاریخچه مانکن در اواسط قرن نوزدهم در اروپا با گسترش پیدا کردن پوشاک اماده,

مانکن ها نیز در اروپا ظاهر شدند و هدف اصلی استفاده از مانکن ها

علاوه بر نشان دادن زیبایی لباس ها, جهت دوخت و دوز و

اندازه گیری مورد استفاده خیاط ها و طراحان لباس نیز قرار گرفت.

ابتدا مانکن های چوبی در اوایل قرن بیستم مورد استفاده قرار میگرفت

و همزمان با رشد و توسعه صنعت, کشورهای مختلف از طریق

واردات مانکن از کشورهای اروپایی موفق به رواج مانکن ها شدند.

در حال حاظر کشورهای آلمان,ایتالیا,فرانسه,ترکیه و چین به عنوان

بزرگترین تولید کنندگان مانکن جهان میباشند که آلمان رتبه اول و

فرانسه رتبه دوم را از نظر کیفیت و قیمت در دنیا را دارند.

 اندازه استاندارد مانکن

در تاریخچه مانکن یکی از مهم ترین ابزارهای مورد استفاده برای یک خیاط که به وسیله

آن میتواند الگوسازی و طراحی لباس را انجام دهد مانکن میباشد

که به واسطه انتخاب مانکن مناسب میتواند خود را به صورت حرفه ای نشان دهد.

در حالی که هر کشوری اندازه ها و سایزهای خاص خود را در استفاده

از سایز مانکن و مدلینگ دارد اما میتوان  نظریه انجمن نمایندگی های

فشن (AMA) را به عنوان یک استاندارد کلی و جهانی در نظر گرفت.

طبق نظر این انجمن، مانکن زن باید استاندارد حدود 86-61- cm(به

ترتیب قد بالاتنه، دور کمر و دور ران) را داشته باشد و قد آن مانکن

مانکن

حداقل ۱۷۳ سانتی متر باشد. معمولا قد مورد نیاز برای نمایش های

فشن بیشتر از این اندازه است. در آخرین نمایش های راهرویی فشن اروپا،

میانگین قد مدل ها ۱۷۹ سانتی متر، میانگین وزن آنها ۵۰ کیلوگرم،

بالاتنه بین ۸۵ تا ۹۰ سانتی متر، دور کمر زیر ۶۲ سانتی متر و دور ران زیر ۹۰ سانتی متر بود.
ابعاد میانگین برای مدل های مانکن مرد، ۱۸۰ تا ۱۸۸ سانتی متر قد

و وزنی بین ۶۴ تا ۷۵ کیلوگرم و دور سینه بین ۳۸ تا ۴۲ می باشد.

اخیرا مدل های فشن خیلی لاغر مورد انتقاد قرار گرفته اند و بسیاری

از آنها دچار بیماری کم اشتهایی شده اند. برگزار کنندکان نمایش فشن

مادرید در سپتامبر ۲۰۰۶ مدل های بسیار لاغر را از شرکت در نمایش

های فشن محروم کردند. در دو سال اخیر چندین مدل مانکن نیز در اثر بیماری کم اشتهایی هم فوت کرده اند.